കാലം കാണിച്ചുകൂട്ടുന്ന തമാശകൾ

ഒന്നാം ഘട്ടം............................................

                                            ആ മുഖം ആദ്യമായി കാണുന്നത് സ്കൂളിലെ ചർച്ചാ ക്യാമ്പിൽ വെച്ചാണ്...ടെലിവിഷൻ കുറിച്ചുള്ള ഒരു കൊച്ചു ഡിബേറ്റ്....നാലു അഞ്ചു പേര് കഴിഞ്ഞു കാണും....തികച്ചും ഉറക്കം തൂങ്ങിയ ആ സദസിനെ കയ്യിലെടുത്തു കൊണ്ടായിരുന്നു അവളുടെ തുടക്കം....അനുപ്രിയ ആ പേര് അന്ന് മനസ്സിൽ കുറിച്ചിട്ടു എന്തിനു വേണ്ടിയാന്നെന്നറിയില്ല...അത്രക്ക് ഉഗ്രമായിരുന്നു ആ പ്രസംഗം....അഞ്ചു മിനുറ്റ് ഏതോ ഒരു ലോകത്തിൽ കയറ്റി വിട്ട പ്രതീതി! തീർച്ചയായും പറയണം അതവൾക്കു ഫസ്റ്റ് നേടിക്കൊടുത്ത പ്രകടനം തന്നെ ആയിരുന്നു....ഒരു ആരാധന തോന്നി കുറേകാലം മനസ്സിൽ.

രണ്ടാം  ഘട്ടം............................................

                                                                       അപ്രതീക്ഷിതമായ ഒരു കണ്ടുമുട്ടൽ ഞങ്ങൾ പ്ലസ് വൺ പഠിക്കുമ്പോൾ ആണ്! അന്നത്തെ ആദ്യത്തെ ക്ലാസ്സ് അനുപ്രിയ എന്റെ ക്ലാസ്സ് മേറ്റ് ആണെന്ന്  മനസ്സിലായ നിമിഷം!അതിനേക്കാൾ ഞാൻ ഞെട്ടിയത് വേറെ ഒന്നുംകൊണ്ടല്ല.....ചുമ്മാ ഏതു സബ്‌ജക്റ്റും കത്തി അടിച്ചോളും.......സംസാരിക്കാൻ എന്തോ ഭയങ്കര കഴിവാണ്.....ഞാൻ പലപ്പോഴും കളിയാക്കാറുണ്ട് "താൻ എന്താ പറഞ്ഞത് എന്നു വല്ല വിവരവും ഉണ്ടോ? ഏതു വല്ലതും അറിഞ്ഞോണ്ട് പറയുന്നതാണോ?" ഒരു കള്ള ചിരി തന്നിട്ട് അവിടെ നിന്നും മുങ്ങും. അതിനിടയിൽ ഫാഷൻ ഷോയിൽ പങ്കെടുക്കുന്നത്....അവളുടെ ജീവിതം അവിടെ മാറി.....തിരക്കിട്ട ജീവിതത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു.പലപ്പോഴും ഫേസ്ബുക്കിൽ സ്റ്റാറ്റസും ഹായ് വിളിയും മാത്രം.ക്ലാസ്സുകളിൽ വരുന്നതേ ദുർലഭം. പക്ഷെ അവളുടെ പരിപാടിയെല്ലാം കലക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..പലപ്പോഴും "അമ്മേ എന്റെ ഫ്രണ്ട്‌" എന്നു പറയാറുണ്ടായിരുന്നു.. ടീവിയിൽ വരുമ്പോൾ......അങ്ങനെ ടീവിയിൽ മാത്രമായി കാണാൻ തുടങ്ങി.

മൂന്നാം   ഘട്ടം............................................

                                            നിനച്ചിരിക്കാതെ ഒരു പകൽ ആശുപത്രി വരാന്തയിലൂടെ അമ്മാവനെ കാണാൻ പോകുന്ന വഴി.....പെട്ടെന്ന് കണ്ണിൽ പെട്ട ഒരു ജനൽ അഴി മനസ്സൊന്നു പിടഞ്ഞു..ആരോ അതെനിക്ക് പരിചയമുള്ള മുഖം ആണല്ലോ! വീണ്ടും നോക്കി പെട്ടെന്ന് തലയിലെ തട്ടം മുഖം മറച്ചു. പെട്ടെന്ന് ആ മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു...ഒരു സ്ത്രീ ആയിരുന്നു...അനുപ്രിയയുടെ അമ്മ! അപ്പോൾ ആ തട്ടം. ഞാൻ വേഗം ആ മുറിയിൽ ഓടി കയറി...വിശ്വസിക്കാനായില്ല അനുപ്രിയ! നിനെക്കെന്താണ് പറ്റിയത് ചോദിക്കണം എന്നു കരുതി പക്ഷെ ആ ഷോക്കിൽ വാക്കുകൾ പുറത്തു വന്നില്ല. അവളുടെ അമ്മ എന്നെയും കൂട്ടി പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി. ആ വാതിൽ അടച്ചു. അപ്പോഴും ആ കണ്ണുകളിലെ തീഷ്ണത എന്നെ വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.അവളുടെ അമ്മയിൽ നിന്നും കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അറിഞ്ഞു. ക്യാൻസർ ബാധിച്ചു മരണത്തിനു മൂന്നുമാസം ഡോക്ടർ നിശ്വയിച്ചു. മരണം കാത്തു കിടക്കുന്ന ഒരു ശരീരം മാത്രമാണിവൾ! ആ തിരിച്ചറിവുകൾ വല്ലാതെ മനസ്സിനെ നോവിച്ചു. ഫാഷൻ രംഗത്തെ മത്സരം അനധികൃതമായ കോസ്‌മെറ്റിക് ഉപയോഗം, ശരീരത്തിൽ നൽകിയ സൗന്ദര്യ വർധക വസ്തുക്കൾ എല്ലാം അവളുടെ ഭാവി നശിപ്പിച്ചു. തൊണ്ടയിൽ തുടങ്ങിയ ക്യാൻസർ അവളുടെ സംസാരത്തെ ബാധിച്ചു....പിന്നീട് ശരീരത്തെ ക്യാൻസർ കാർന്നു തിന്നു. എല്ലാം കേട്ടപ്പോൾ അവളെ ഒന്നു കാണണം എന്നു തോന്നി. ഇതു പറഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ അനുവാദം തന്നു. എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ എന്തോ അവൾ മനസ്സിലാക്കിയ പോലെ. ആ കണ്ണുകളിൽ വെള്ളം നിറയുന്നത് കണ്ടു.ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും എന്തെക്കൊയോ മനസ്സു മന്ത്രിക്കുന്നതായി തോന്നി.മുടി കൊഴിഞ്ഞ ആ രൂപം അപ്പോഴും നല്ല ഭംഗി ഉള്ള പോലെ തോന്നി.ഒന്നും പറയാൻ നില്കാതെ ആ മുറിയിൽ നിന്നും ഞാൻ ഇറങ്ങി.

                                               മനുഷ്യ  ജീവിതങ്ങൾ നിർമ്മലമാണ്, വളരെ ദൂരം കുറഞ്ഞത്..അതിനിടയിൽ നമ്മെ നയിക്കുന്നത് ഓർമകളും സ്വപ്നങ്ങളും ആണ്......ഇങ്ങനെ  മനസ്സിനെ കരയിപ്പിക്കാൻ ചിലപ്പോൾ ദൈവം ചില കണ്ടുമുട്ടലുകൾ നടത്തും...തിരിച്ചറിവിന്റെ, യാഥാർഥ്യത്തിന്റെ  ആ ലോകത്ത് എത്തുമ്പോൾ തിരിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയാത്ത പലതും നമ്മുക്ക് സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. ജീവിതം എത്ര സാധാരണം ആണെന്ന് അറിയാതെ നമ്മുടെ കാതിൽ ചൊല്ലും.....എന്നാലും കാലം മുൻപോട്ടു പോകുന്തോറും സങ്കടങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് മറന്നു സന്തോഷങ്ങൾ തേടി അലയും......ഈ പഠിക്കാത്ത പാഠ പുസ്‌തകത്തിന്റെ പേര് ഒന്നേ ഉള്ളൂ ഈ ലോകത്ത്.....മനുഷ്യ ജീവിതം!